Jaja, 't komt nu echt dichtbij, ik kan bijna niet meer wachten! Wat een vooruitzicht. Het weekend nu vrij voor de allerlaatste voorbereidingen (en geloof me, op het laatste moment bedenk je altijd allerlei dingen die je ook nog moet regelen), dan nog 3 dagen werken en dan... De lucht in! Stefan was net nog even hier en hij had muziek van Israel Houghton & New Breed bij zich, even snel in Itunes geladen dus ik zit lekker op de bank te swingen terwijl ik aan het typen ben. Geen betere muziek om lekker in de stemming te komen! Zet even je volume vol open en klik op play, dan waan je je in Cape Town South Africa bij een gigantisch live concert... Genieten gewoon!
Haha, even insferen noemen ze dat :) Heerlijk!
Verder gaat het hier allemaal prima. En: GROOT NIEUWS, langverwacht, wanneer horen we nog eens iets van de spaarpotten en meer van dat. Klopt, het heeft even geduurd voor ik de spaarpotten op heb gehaald, maar ja, hoe langer ze staan in de winkels, hoe langer mensen de kans hebben om hun wisselgeld erin te doen. Maar vanmiddag heb ik dan toch alle spaarpotten opgehaald en guess what, dat was niet mis!!! Geen mooi grafiekje nu, maar om maar gelijk met de deur in huis te vallen:
de spaarpotten hebben alles bij elkaar 266,25 eruo opgeleverd. Met de bijdrages van verschillende winkeliers erbij, maakt dat een kleine 400 euro voor Tanzania, is dat niet geweldig!
En dat met een relatief simpele actie. Echt heel gaaf, vooral omdat de winkeliers en veel klanten hartstikke enthousiast zijn. Ik had best een leuke opbrengst verwacht, maar dit is echt meer dan ik had gedacht, goed toch!
Verder ga ik er nu geen heel lang bericht van maken, ik ga lekker mijn bedje opzoeken en een paar uurtjes slapen. Morgen weer genoeg te doen. De boerenbond plunderen zodat er genoeg brokjes en kattenbakkorrels in huis zijn voor Dolly, m'n huisje poetsen en uitzoeken of ik genoeg kofferruimte heb... De koffer staat al in de kamer en er ligt ook al een hele berg spullen bij die mee moeten, en speaking of size, dat gaat dus niet passen...! Tsja, was eigenlijk wel te verwachten, maar daar moet ik dus nog even op puzzelen :) Met het gewicht zit het trouwens wel goed, dus ik moet toch maar gaan kijken hoe ik nog een extra tas mee kan nemen zonder dat ik in Tanzania/Mozambique meteen op zoek moet naar een kofferdrager... Het is toch wel handig als ik alles zelf mee kan sjouwen :)
Owja, ook wel leuk om even te vertellen, ik heb al 3 lessen portugees gehad! Ola, como estas? Muito bem!! Echt een mooie taal, grappig om te merken dat je met frans en engels en een (welliswaar ver weggezakt) beetje latijn, toch wel veel woorden herkent. Baby is bebe en bewegen is mexer, dus ik kan in elk geval vragen of de dame in kwestie haar baby nog goed voelt bewegen, das alvast heel handig (en als ze dan sim zegt, bedoelt ze ja :) )
Hoe het met de blog gaat als ik eenmaal in de tropische tropen zit, weet ik niet. Ik hoop zo nu en dan even op internet te kunnen en dan laat ik natuurlijk weten hoe het gaat. Misschien worden dat maar hele korte kattebelletjes, en of het gaat lukken om dan ook al een paar foto'tjes te laden, is maar helemaal de vraag, maar ik ga in elk geval mijn best doen! Zou toch wel heel leuk zijn om jullie een beetje op de hoogte te houden, maar ik zal wel zien. Als ik terug kom (3 juli, klinkt nog ver weg he!) dan komt er zekersteweten een heel uitgebreid verslag, en dan ook zeker met foto's! Ik heb nu een geheugenkaartje waar ik 2500 foto's op kan maken en een superfijn klein lichtgewicht camera'tje, dus...
Ik laat snel weer van me horen!
Groetjes, Rachel
vrijdag 29 mei 2009
vrijdag 15 mei 2009
Het aftellen is nu echt begonnen
Zo, dat is een hele tijd geleden dat ik nog een blog gepost heb op deze site, veel te lang geleden eigenlijk! Maar... des te meer nieuwtjes ik nu te vertellen heb!
Allereerst vragen steeds meer mensen naar de opbrengsten van de spaarpotten. Nou, dat weet ik nog niet. Huh, zul je misschien denken, die had je toch al opgehaald? Dat was idd wel de bedoeling, maar de winkeliers vonden het eigenlijk nog te vroeg, ga maar na, als ze nog een maand langer kunnen blijven staan, hebben mensen ook een maand langer de kans om hun wisselgeld in de potten te stoppen! En dat laat ik me natuurlijk geen 2x zeggen! Dus volgende week is het echt collecting time, dan gaan ze toch echt opgehaald worden, maar tot die tijd blijven ze mooi staan waar ze staan. Nader bericht volgt dus!
Verder heb ik nog meer nieuws te melden, vooral over de planning van de hele reis. Zoals jullie weten ga ik naar Tanzania. Waarom zeg je dat nu, dat staat toch al in de titel van de blog, denk je misschien. Klopt, maar de invulling van de laatste week was nog niet rond. Even terug. 6 juni vertrek ik naar Dar Es Salaam, hoofdstad van Tanzania. Dan gaan we met de groep eerst naar Kigoma, aan de andere kant van het land. Daar helpen we mee in een enorme gospel conferentie met naar schatting zo'n 100.000 bezoekers. Zo veel ?!? Jazeker, zo veel! Dat duurt een kleine week en dan gaan we door naar Tabora, centraal Tanzania, waar het Salama project is. Dat is het opvangproject voor kinderen die hun familie zijn kwijtgeraakt door de AIDSepidemie. Alle foto's enzo die je al in eerdere blog-berichtjes hebt kunnen zien, komen uit Tabora. We zijn bijna 2 weken bij deze kinderen, om gekke, leuke, gezellige activiteiten met hen te ondernemen en om gewoon van hen te houden en te ze te laten zien dat ze er mogen zijn, dat ze waardevol zijn en dat ze een toekomst hebben, misschien wel veel mooier dan ze hadden kunnen dromen. Daar kijk ik echt naar uit, het wordt zeker weten en onvergetelijke ervaring. En als ik zo de tot nu toe ingezamelde spulletjes bekijk, hebben we ook echt leuke dingen om uit te delen (en iedereen die meekomt op deze reis neemt spullen mee, dus dat komt helemaal goed).
Wat jullie trouwens ook nog niet weten is dat ik op de tropencursus een verpleegkundige heb ontmoet, Marije, ongeveer mijn leeftijd, die graag een soortgelijke reis wilde maken om een eerste kennismaking te hebben met life the african way (en ja, natuurlijk is Afrika immens groot en is Tanzania maar een klein stukje daarvan en zelfs nog een heel toegankelijk stukje, maar toch is het echt wel even iets anders dan ons eigen Nederlandje). Tijdens de cursus kwam natuurlijk ter sprake dat ik deze reis ging maken en eigenlijk was voor Marije de beslissing toen vrij snel gemaakt en zij gaat mee naar Tanzania, echt superleuk!!! Ter plekke, om alles samen te kunnen beleven en gewoon iemand te hebben met wie je alles kunt delen, maar ook nu al in de voorbereidingen leven we samen naar de reis toe en eenmaal terug in Nederland is het heel fijn om iemand te hebben die alles ook zelf heeft meegemaakt, we zullen nog vaak genoeg terugkijken op de reis. 'weet je nog, toen... en owja, dat was zo gaaf... en tsjonge, dat was wel heel heftig, he...'. We zijn allebei dolenthousiast en kunnen nu echt bijna niet meer wachten!!!
Maar terug naar de planning van de reis. Dus eerst kleine week gospelcampagne, dan naar de kinderen in Tabora en dan weer terug naar Dar es Salaam. En daar eindigt de georganiseerde reis. De meeste reizigers vliegen dan ook weer terug naar hun eigen land, waar dat dan ook is (en Marije moet dan ook terug naar Nederland, zij heeft haar vakantie al op het laatste moment kunnen switchen en degenen die zelf ook op een ziekenhuisafdeling werken kunnen wel een beetje inschatten hoe lastig dat al was :)). Maar ik had nog een weekje vakantie en heb mijn retourticket dus ook een week later geboekt (wees nou eerlijk, als je kunt kiezen tussen een week thuis zijn en een week in Tanzania, dan is die keuze natuurlijk niet zo moeilijK!). Die week wilde ik het liefste vullen door ergens in een ziekenhuis een kijkje te nemen, je bent verloskundige of je bent het niet zullen we maar zeggen. Dus ik heb dat op verschillende manieren geprobeerd, maar kreeg hier niet echt voet aan de grond.
Tot er vorige week een grote gospelconferentie in Nederland was (TRIN in Zwolle), waar ik zelf niet naar toe ging in eerste instantie (nachtdienst), maar waar de voorgangers van mijn kerk (zie links als je meer wilt lezen) wel waren. Een van de gastsprekers was Heidi Baker. Wie is dat, zul je denken. Heidi Baker is een zendelinge in Mozambique. Zij woont daar sinds 1995 met haar man Rolland en heeft een geweldig werk opgezet onder de straatkinderen. In de afgelopen jaren heeft zij inmiddels voor meer dan 10.000 (!!!) kinderen onderdak verzorgd, ze heeft meer dan 6.000 kerken gesticht, ze hebben veel scholen opgericht waar ze zorgen dat alle kinderen die opgevangen worden ook een goede opleiding krijgen en ze hebben in Pemba (noord-mozambique waar hun 'basis' is) een clinic. En dat is natuurlijk heel erg interessant.
En om een heel lang verhaal hier even beknopt weer te geven, op een heel bijzondere manier heb ik een ontmoeting gehad met Heidi Baker, we hebben een half uur met haar gesproken over het werk van Iris Ministries (zo heet haar organisatie) en over de clinic en de laatste week ga ik niet naar een ziekenhuis in Tanzania, maar (en dat had je nu al wel geraden) naar Mozambique, naar de clinic in Pemba om daar rond te kijken, mijn handen uit de mouwen te steken waar mogelijk en natuurlijk ook om tijd met de kinderen door te brengen (want er zijn daar altijd en overal kids en wie mij een beetje kent, weet wel dat ik dan dus zeker met de kids bezig zal zijn).
Dit is dus geen verandering van de plannen of een totaal onverwachte move, maar wel een supergeweldige kans om de laatste week die toch nog open stond in te vullen op een hele mooie manier. En het leuke is dat er een directe vlucht is van Dar es Salaam naar Pemba. Pemba ligt ook aan de Indische Oceaan, zo'n 400 km ten zuiden van Dar es Salaam (Mozambique ligt direct onder Tanzania en Pemba ligt dan weer helemaal in het noorden van Mozambique). Ongeveer een uurtje vliegen. En die vlucht gaat maar 2x per week, maar qua vluchtdata enzo komt dat echt supergoed uit, gaaf he!
Het wordt echt een geweldige reis, een chance of a lifetime en nu het zo dichtbij komt, kan ik bijna niet meer wachten! Op de volgende blog hoeven jullie zeker niet zo lang te wachten als op dit bericht, ik hou jullie op de hoogte en vind het leuk om van jullie te horen.
Heel veel groetjes en tot blogs,
Rachel
PS: van Tanzania heb ik al verschillende foto's op de site gezet, maar wil je vast een voorproefje van Mozambique, dan moet je zeker eens een kijkje nemen op de site van Iris (zij lijstje met links). Als je doorklikt naar de foto gallery, dan krijg je echt de meest bijzondere en mooie foto's te zien. Zo gaaf wat daar allemaal gebeurd en wat ze allemaal doen (en check die oceaan!).
Allereerst vragen steeds meer mensen naar de opbrengsten van de spaarpotten. Nou, dat weet ik nog niet. Huh, zul je misschien denken, die had je toch al opgehaald? Dat was idd wel de bedoeling, maar de winkeliers vonden het eigenlijk nog te vroeg, ga maar na, als ze nog een maand langer kunnen blijven staan, hebben mensen ook een maand langer de kans om hun wisselgeld in de potten te stoppen! En dat laat ik me natuurlijk geen 2x zeggen! Dus volgende week is het echt collecting time, dan gaan ze toch echt opgehaald worden, maar tot die tijd blijven ze mooi staan waar ze staan. Nader bericht volgt dus!
Verder heb ik nog meer nieuws te melden, vooral over de planning van de hele reis. Zoals jullie weten ga ik naar Tanzania. Waarom zeg je dat nu, dat staat toch al in de titel van de blog, denk je misschien. Klopt, maar de invulling van de laatste week was nog niet rond. Even terug. 6 juni vertrek ik naar Dar Es Salaam, hoofdstad van Tanzania. Dan gaan we met de groep eerst naar Kigoma, aan de andere kant van het land. Daar helpen we mee in een enorme gospel conferentie met naar schatting zo'n 100.000 bezoekers. Zo veel ?!? Jazeker, zo veel! Dat duurt een kleine week en dan gaan we door naar Tabora, centraal Tanzania, waar het Salama project is. Dat is het opvangproject voor kinderen die hun familie zijn kwijtgeraakt door de AIDSepidemie. Alle foto's enzo die je al in eerdere blog-berichtjes hebt kunnen zien, komen uit Tabora. We zijn bijna 2 weken bij deze kinderen, om gekke, leuke, gezellige activiteiten met hen te ondernemen en om gewoon van hen te houden en te ze te laten zien dat ze er mogen zijn, dat ze waardevol zijn en dat ze een toekomst hebben, misschien wel veel mooier dan ze hadden kunnen dromen. Daar kijk ik echt naar uit, het wordt zeker weten en onvergetelijke ervaring. En als ik zo de tot nu toe ingezamelde spulletjes bekijk, hebben we ook echt leuke dingen om uit te delen (en iedereen die meekomt op deze reis neemt spullen mee, dus dat komt helemaal goed).
Wat jullie trouwens ook nog niet weten is dat ik op de tropencursus een verpleegkundige heb ontmoet, Marije, ongeveer mijn leeftijd, die graag een soortgelijke reis wilde maken om een eerste kennismaking te hebben met life the african way (en ja, natuurlijk is Afrika immens groot en is Tanzania maar een klein stukje daarvan en zelfs nog een heel toegankelijk stukje, maar toch is het echt wel even iets anders dan ons eigen Nederlandje). Tijdens de cursus kwam natuurlijk ter sprake dat ik deze reis ging maken en eigenlijk was voor Marije de beslissing toen vrij snel gemaakt en zij gaat mee naar Tanzania, echt superleuk!!! Ter plekke, om alles samen te kunnen beleven en gewoon iemand te hebben met wie je alles kunt delen, maar ook nu al in de voorbereidingen leven we samen naar de reis toe en eenmaal terug in Nederland is het heel fijn om iemand te hebben die alles ook zelf heeft meegemaakt, we zullen nog vaak genoeg terugkijken op de reis. 'weet je nog, toen... en owja, dat was zo gaaf... en tsjonge, dat was wel heel heftig, he...'. We zijn allebei dolenthousiast en kunnen nu echt bijna niet meer wachten!!!
Maar terug naar de planning van de reis. Dus eerst kleine week gospelcampagne, dan naar de kinderen in Tabora en dan weer terug naar Dar es Salaam. En daar eindigt de georganiseerde reis. De meeste reizigers vliegen dan ook weer terug naar hun eigen land, waar dat dan ook is (en Marije moet dan ook terug naar Nederland, zij heeft haar vakantie al op het laatste moment kunnen switchen en degenen die zelf ook op een ziekenhuisafdeling werken kunnen wel een beetje inschatten hoe lastig dat al was :)). Maar ik had nog een weekje vakantie en heb mijn retourticket dus ook een week later geboekt (wees nou eerlijk, als je kunt kiezen tussen een week thuis zijn en een week in Tanzania, dan is die keuze natuurlijk niet zo moeilijK!). Die week wilde ik het liefste vullen door ergens in een ziekenhuis een kijkje te nemen, je bent verloskundige of je bent het niet zullen we maar zeggen. Dus ik heb dat op verschillende manieren geprobeerd, maar kreeg hier niet echt voet aan de grond.
Tot er vorige week een grote gospelconferentie in Nederland was (TRIN in Zwolle), waar ik zelf niet naar toe ging in eerste instantie (nachtdienst), maar waar de voorgangers van mijn kerk (zie links als je meer wilt lezen) wel waren. Een van de gastsprekers was Heidi Baker. Wie is dat, zul je denken. Heidi Baker is een zendelinge in Mozambique. Zij woont daar sinds 1995 met haar man Rolland en heeft een geweldig werk opgezet onder de straatkinderen. In de afgelopen jaren heeft zij inmiddels voor meer dan 10.000 (!!!) kinderen onderdak verzorgd, ze heeft meer dan 6.000 kerken gesticht, ze hebben veel scholen opgericht waar ze zorgen dat alle kinderen die opgevangen worden ook een goede opleiding krijgen en ze hebben in Pemba (noord-mozambique waar hun 'basis' is) een clinic. En dat is natuurlijk heel erg interessant.
En om een heel lang verhaal hier even beknopt weer te geven, op een heel bijzondere manier heb ik een ontmoeting gehad met Heidi Baker, we hebben een half uur met haar gesproken over het werk van Iris Ministries (zo heet haar organisatie) en over de clinic en de laatste week ga ik niet naar een ziekenhuis in Tanzania, maar (en dat had je nu al wel geraden) naar Mozambique, naar de clinic in Pemba om daar rond te kijken, mijn handen uit de mouwen te steken waar mogelijk en natuurlijk ook om tijd met de kinderen door te brengen (want er zijn daar altijd en overal kids en wie mij een beetje kent, weet wel dat ik dan dus zeker met de kids bezig zal zijn).
Dit is dus geen verandering van de plannen of een totaal onverwachte move, maar wel een supergeweldige kans om de laatste week die toch nog open stond in te vullen op een hele mooie manier. En het leuke is dat er een directe vlucht is van Dar es Salaam naar Pemba. Pemba ligt ook aan de Indische Oceaan, zo'n 400 km ten zuiden van Dar es Salaam (Mozambique ligt direct onder Tanzania en Pemba ligt dan weer helemaal in het noorden van Mozambique). Ongeveer een uurtje vliegen. En die vlucht gaat maar 2x per week, maar qua vluchtdata enzo komt dat echt supergoed uit, gaaf he!
Het wordt echt een geweldige reis, een chance of a lifetime en nu het zo dichtbij komt, kan ik bijna niet meer wachten! Op de volgende blog hoeven jullie zeker niet zo lang te wachten als op dit bericht, ik hou jullie op de hoogte en vind het leuk om van jullie te horen.
Heel veel groetjes en tot blogs,
Rachel
PS: van Tanzania heb ik al verschillende foto's op de site gezet, maar wil je vast een voorproefje van Mozambique, dan moet je zeker eens een kijkje nemen op de site van Iris (zij lijstje met links). Als je doorklikt naar de foto gallery, dan krijg je echt de meest bijzondere en mooie foto's te zien. Zo gaaf wat daar allemaal gebeurd en wat ze allemaal doen (en check die oceaan!).
Abonneren op:
Posts (Atom)
