Summer has come!

Salami :-)

How's life in cold NL/BE?? Hier wordt het met de dag warmer... Vandaag zo'n 36 graden en een minimaal zeebriesje, phiew! Maar ook wel weer lekker om vaak even een duik in zee te nemen. Wat een luxe, he! Het is een supergoeie week geweest, veel gedaan, veel gebeurd. 'K zal proberen om van alles een beetje te vertellen, dus ga er maar lekker voor zitten :-)

Even wachten... Nog even wachten... Pizza!
Afgelopen weekend (na het posten van het vorige berichtje) ben ik met Ruthann, een van de amerikaanse meiden, naar de Dolphin gegaan. De Dolphin is een gezellig strandrestaurantje, supergoedkoop en hele lekkere dingen. En vooral: hele lekkere pizza's. En geloof me, na 2x per dag rijst en bonen (of zo nu en dan 'matapa' oftewel green leafy stuff, witte kool en 1x per week kip) is dat echt een traktatie. Dus wij naar de Dolphin, ergens halverwege de middag, en een pizza bestellen. Ze kijken hier nergens van op, dus 1 pizza voor 2 meiden is de gewoonste zaak van de wereld. De bestelling was een pizza Bahama, met tomaat, kaas, tonijn en ananas. Klinkt goed, zeker de ananas (is hier op de markt niet te vinden), dus moet goed komen, dachten wij. Blijkt dat de koks van de Dolphin de ananas ook niet konden vinden, want zonder ook maar iets te zeggen kregen we een pizza voor onze neus met tomaat, kaas, tonijn en banaan... Een 'interessante' combinatie, maar stiekem kei lekker :-) We hebben in elk geval goed gelachen en voor 2 euro pp hebben we lekker zitten smullen. TIA is hier de standaard afkorting die overal op toepasbaar is (This Is Africa). Je moet trouwens wel het geduld hebben om anderhalf uur op je pizza te wachten, maar met zo'n beach view is dat geen straf!

Practical Missions
Jaja, de groepen zijn ingedeeld en ik heb een supertoffe practical missions day. De ochtend ben ik in de clinic om mee te helpen. Soms mee patienten zien, soms achter de schermen van alles en nog wat doen. Vrijdag hebben we met z'n 3en de medicatiekamer eens goed uitgemest en opgeruimd. De hele zomer heeft de clinic op minimum personeel gedraaid, dus dat was best wel nodig en superfijn dat wij dat nu in 1 ochtendje voor elkaar hadden (dat wil zeggen, 2/3 vd planken is klaar). Iedere week is het weer afwachten hoe de dag eruit gaat zien, maar ik kan nu al verklappen dat het superinteressant gaat worden en meer dan de moeite waard :-)
's Middags zit ik in het Mieze Public Health Team. Wat is dat??? Mieze (spreek uit mie-eezie) is een dorpje ongeveer een half uurtje bij Pemba vandaan en daar gaat Linda (een longtermer) iedere week op vrijdagmiddag naartoe om mn de dames korte lessen te geven over allerlei uiteenlopende onderwerpen mbt public health. En omdat het Cholera seizoen over een paar weken begint, ging het over cholera. Wat is cholera, hoe te voorkomen. Idioot eigenlijk dat je het over het 'cholera seizoen' hebt... Cholera is een diarreeziekte die prima te voorkomen is als je goede sanitaire voorzieningen hebt en vooral een goede scheiding van afvalwater en drinkwater. En dat is hier verre van ideaal. Mensen werken de hele dag in het veld, geen latrines of toiletten, dus de weide natuur als enige mogelijkheid. Dan komt het regenseizoen, hevige hevige regenbuien, en je hebt gecontamineerd (besmet) water overal. Resultaat: Mozambique heeft het hoogste aantal cholera-gevallen per hoofd van de bevolking ter wereld. That's bad. Dus voorlichting en uitleg over preventie is extreem belangrijk! En de Miezans waren zo aandachtig aan het luisteren, echt geinteresseerd. En gelukkig zijn er preventiemaatregelen die ook echt werken. Dat was mooi om te zien. Deze eerste Mieze outreach was een succes!

Festa
Feestje :-) Altijd leuk. Sarah en Nathan, de 2 kartrekkers van de school nodigen iedere week 2 colour teams uit om lekker samen te eten. En dat was vrijdagavond na de practical missions voor mijn team (Silver Trumpets, YAY). Supergezellig, gewoon lekker zitten kletsen en genoten van een aubergine-tomaat-geitenvlees-pasta. Huh?!? Jazeker, je moet wat als wilt kokkerellen in Mozambique en eerlijk is eerlijk, het was superlekker! Leuk om zo ook de staff beter te leren kennen en een relaxte avond te hebben.

America?… naoum (nee), Hollandia is dan mijn antwoord. Die vraag krijgen wij lightcoloured lady's regelmatig van de Mozambikanen om ons heen. Dat wil zeggen... Wat ze zeggen klinkt als America. Gisteren kregen we een bijzonder nuttige Makua taalles. En wat blijkt... De echte vraag is 'Amareka?' oftewel 'wil je mijn vrouw zijn'...!!! Toch mazzel dat ik niet uit the States kom :-)

Internet...
...is de afgelopen week continu down geweest. Dus het is nu zaterdagmiddag en ik zit dit berichtje te typen op mijn laptop, maar wanneer ik de kans heb om te posten, is even de vraag :-) Anyway, als jullie dit lezen, zijn de kabels weer gerepareerd (de halve provincie zit zonder internet!). Maar, niet getreurd, ik heb een telefoon :-), dus je kunt me altijd een sms'je sturen. Alleen niet naar het nummer dat jullie gewend zijn, k heb nl een mozambikaans SIM-kaartje, dus ook een moz nummer.
+258 828139552

School
Deze week was de gastspreker Charles Stock, pastor in Pennsylvania en die heeft echt gave lessen gegeven. En natuurlijk hebben we classes gehad van Rolland en Heidi Baker en dat is gewoonweg genieten. Zo veel praktische dingen, maar ook met elkaar grasduinen in de Colossenzenbrief. Verder heeft een Amerikaans echtpaar hun ervaringen in Zambia verteld en dat is echt tof om te horen. Zij zijn al jaren actief in de afgelegen dorpen in Zambia. Hun voornaamste focus ligt op sustainability. Dat is het 'houdbaar maken' van projecten voor de lange termijn. Sommige situaties vragen om noodhulp. Maar noodhulp is een korte-termijn gericht gegeven. En om op de lange termijn echt vooruitgang te boeken, is het belangrijk om niet alleen de noodhulp te geven, maar ook te denken aan het sustainable maken van een project. En die combinatie, dat is het terrein van dit koppel. Hun ervaringen zijn goud waard. Heel afwisselend dus, en echt super de moeite waard. Niet te geloven dat we hier nog maar 2 weken zijn, het voelt al zo veel langer! En het is leuk om iedereen beter te leren kennen, inmiddels weet ik bijna alle namen (80 namen...) en we zijn echt voor deze tijd de Pemba Family. It's a privilege to be able to be @ this school!

HUNGARA OPA RIEMENS!!! Wanneer dit online gaat komen weet ik niet, maar ik zit nu te typen op 24 oktober en dat is verjaardag van mijn opa! Dus GEFELICITEERD OPA!!! Ik hoop dat het een supergezellige dag is geweest!

De komende week wordt een boeiende week. We hebben veel lessen van Brian gepland staan. Brian is hier long-term missionary en heeft een schat aan ervaring met ons te delen. En wat ook supergaaf is: komend weekend gaat mijn colour team op OUTREACH!!! 3 dagen de bush in is echt iets bijzonders, met z'n allen achter in een grote truck met bagage. Geen stromend water (laat staan drinkwater, dus je moet echt al je water meenemen), geen electriciteit, met een beetje mazzel een latrine, en zoniet de weide natuur. Tentjes en kraaiende hanen vanaf 4 uur 's morgens :-). Pemba hier is de grote stad met nog relatief veel westerse invloeden, maar zodra je de kleine dorpen in de bush ingaat, stap je echt een andere wereld in. Ik ben benieuwd wat we mee gaan maken en wat we kunnen leren van de Mozambicans. Geloof me, natuurlijk zijn er kleine praktische dingen die je kunt overbrengen aan de Mozambicans, maar als je de tijd neemt om bij hen te zitten en gewoon van hen te leren, dan ontdek je pareltjes!

Iedereen bedankt voor alle lieve reacties, mailtjes etc. Superleuk om steeds als ik de kans heb om online te komen, zo'n stroom aan berichtjes te zien. Ik heb gewoonweg niet de internettijd om iedereen persoonlijk te antwoorden, maar op deze manier wil ik toch even zeggen: THANKS!!!

Er is nog veel meer te vertellen, maar voor nu ga ik het hier even bij laten. Heel veel liefs en groetjes vanuit een heerlijk zonnig Mozambique.

Ate logo! Rachel

what happens in a week...

Bom Dia!

and what a good day this is :) Het is prachtig weer (zoals eigenlijk iedere dag), zo'n 30-32 graden stralende zon, zo nu en dan een wolkje en een heerlijke zeewind... genieten! Het schijnt de komende weken langzaamaan warmer en warmer te worden, tot een graadje of 40, phiew! Ben heel benieuwd hoe dat gaat zijn, nu gemiddeld 3 liter water per dag, dan.... geen idee :)

Vandaag (zaterdag) is een relaxte dag. Vanochtend een beetje uitgeslapen (7 uur uit bed), ontbijtje van (volkoren!!!!) crackers met smeerkaas en sinaasappelsap, yummie. De kinderen zijn druk bezig met alle laatste voorbereidingen voor een bruiloft later vandaag, dus geen tijd om te spelen. Wij als mission school studenten zijn trouwens niet bij die bruiloft, dat is echt voor de Iris staf en de kids natuurlijk. Vanochtend lekker zitten lezen, rustig aan gedaan en uitgebreid met 'het thuisfront' aan de telefoon gezeten, ook heeel fijn :). Nu in het internet cafe om eerst dit berichtje te typen en daarna op het web te gaan. Tis hier ruim en lekker koel, dus een ideale plek, met uitzicht over zee.

Heidi is deze week aangekomen en we hebben gisteren de eerste class met haar gehad en dat was 'a blast'. Gisteren zijn ook een groot deel van de long-term missionary's van Iris langsgeweest om uit te leggen wat ze hier zoal doen. Een heel aantal namen kende ik al wel, maar om van iedereen zelf te horen wat hun passie is en waarvoor ze hier zijn was indrukwekkend. En het leukste is dat we een terrein uit mogen kiezen waar we de komende 6 vrijdagen meer van willen weten en meer over willen leren. De vrijdagen zijn nl bedoeld voor practical missions. En dat kan van alles zijn. Bijvoorbeeld:

Het roofing team: in de dorpen daken repareren om te voorkomen dat het ook binnen regent
Het village feeding team: helpen bij het village feeding program waar iedere dag 600-900 kinderen uit de dorpen 4-13 een goede lunch krijgen
Kitchen team: helpen in de keuken van Iris
Juntos: helpen in Juntos cafe, het ultieme cafe'tje op de base waar je samosa's, (ice)koffie, smoothies etc kunt krijgen
Medical team: meekijken in de clinic en de praktijk van een kleine clinic in de tropen leren kennen
Hospital outreach: naar het plaatselijke ziekenhuis (niet van Iris) om de patienten gezelschap te bieden (veel mensen komen dagen lopen voor ze hier zijn en hebben dus niemand die naar hen omkijkt zolang ze hier zijn)
Accountancy: een dagje meekijken over de schouder van de accountant van deze base om te zien wat er allemaal achter de schermen gebeurd
Wall paintings: muurschilderingen maken op de gebouwen van het village feeding program
… (nog zo'n 25 andere uiteenlopende mogelijkheden!)

Kortom, superleuk en uitdagend. Je mag je top 4 opgeven en dan gaan ze ons indelen en de verschillende groepen. Owja, we zijn met zo'n 80 studenten. Mijn voorkeur gaat op dit moment uit naar het medical team, dat zal jullie niet verbazen ;-) Maar ook al kom ik uiteindelijk in een ander team terecht, alle mogelijkheden klonken super, dus zolang ze me niet de daken opsturen, vindt ik eigenlijk alles goed.

Wassen met de hand is een interessant gegeven op zich, nu worden mijn kleren nog behoorlijk schoon, maar ik ben echt benieuwd hoe dat over een paar weken is. Als je de kleur van het water ziet nadat je nog maar 2 shirtjes ofzo hebt gewassen... Verbazend om te zien hoe de Mozambikaanse dames hun lichte capulana's (wikkelrokken) schoon krijgen in bruin/grijs water!

Drinkwater is volop te krijgen en in town kun je in de supermarkten ook wel een aantal bekende producten kopen om een beetje aanvulling te geven op rijst en bonen (hoewel die echt echt lekker zijn!). Overal langs de kant van de weg verkopen oudere Mozambikaanse dames zelfgebrande pinda's, en die zijn echt heel lekker en supergoedkoop (een volle zak voor 25 ct). Goed om zo nu en dan als snack te gebruiken.

Verder hebben we van de week nog het gevalletje lizzard gehad... Heeft iemand al eens een hagedis zijn staart zien verliezen? Ik nog nooit, maar dat is echt zooo maf. We hadden een hagedisje (5 cm) door de klas lopen en iemand wilde hem oppakken en in de bosje zetten. Geen goed idee! Voor ze het in de gaten had was de hagedis verdwenen en had ze alleen een heel wild ronddraaiend en flippend hagedissestaartje op de grond liggen!! Iek!

Fruit kopen op de markt is hier een avontuur op zich. We hadden al gehoord dat een normale range voor bijvoorbeeld tomaten 30 meticai per kilo is (75 ct). En afdingen hoort er natuurlijk helemaal bij, maar dat de salesman dan begint bij 150 mt/kilo... dat had ik toch niet verwacht! Maar goed, met die drie woorden portugees die ik ken, kwamen we uiteindelijk uit op 40 mt/kilo, niet slecht dacht ik. Lekker tomaatjes gekocht, al helemaal mezelf aan het verheugen op tomatensla, ik als rauwkostfreak helemaal blij. Maar eenmaal terug op de base, toen ik mijn tomaten uitpakte, bleken ze allemaal rot te zijn! Tsja, dat heb je. better luck next time. M'n komkommers waren gelukkig heel lekker (ze hebben hier kleine dikke komkommers met veel pitjes, maar wel goed van smaak). VOlgende keer toch iemand mee naar de markt die ietsjes beter portugees spreekt...

Het is hier nog een beetje wennen, maar vooral bruin worden en op-en-top genieten! Love you all, groetjes Rachel

PS: voor iedereen die deze blog op hyves leest en lieve reacties achterlaat, tnx! Maarreh... de blog wordt automatisch van rachelriemens.blogspot.com naar hyves gezet. De blogspot en facebook sites kan ik hier zien, maar hyves is te ingewikkeld en te veel gevraagd voor de trage netwerken hier. Ik kan dus geen reacties van hyves lezen of erop reageren... Wil je toch dat ik hier al kan zien wat je schrijft, stuur me dan een mailtje (niet via hyves!) of kijk of blogspot (geen login nodig) of facebook (login nodig). Maar anyways, tnx en groetjes!!

Back in Mocambici

Hey allemaal, of eigenlijk moet ik nu gewoon weer Salama! zeggen :)

Muhavo? (hoe gaat het daar?) Kihavo! (hier gaat het goed!) Janalapen Rachel, that's about it met mijn Makua tot nu toe, maar daar komt zeker nog verbetering in. Het is echt super om weer hier te zijn, nieuwe mensen te leren kennen, hevige lessen te volgen en compleet ondergedompeld te worden in het Afrikaanse leven.

De Reis
Prima gegaan, alle vluchten gehaald (ondanks korte overstaptijd in Londen) en in Joburg een heel leuk en cheap guesthouse gevonden waar ik een bed had om lekker te slapen, zooo fijn! Ben je dan moe na 12 uur vliegtuigzitten? JA! Volgende dag door naar Pemba, dankzij Johan, een Zuid-Afrikaan die ook hier de school volgt, 50% korting gekregen op de overgewicht bijtelling, dus dat was ook een fijne meevaller. Funny, in Londen was mijn gewone koffer te zwaar (25 kg), maar mijn handbagage werd niet moeilijk over gedaan, maar hier was mijn gewone koffer precies goed, maar kwamen ze op het idee m'n handbagage te wegen... Dat was niet gepland! Maar goed, laptop eruit, 30 dollar betalen en handbagage inchecken, kan ook. En het fijnste van alles, de bagage is nog aangekomen in Pemba ook :) Dat kan ik overigens niet van iedereen hier zeggen...

Ons Huisje
.. is een heel gezellig huisje, keuken met tafel en stoelen, 2 badkamertjes, 3 slaapkamers. Ik deel mijn slaapkamer met Hannah (UK), Esther (SA) en Angela (US), dan hebben we nog Kayla (CAN) en Mary (US) en onze houseparents Randy & Heidi (US). Een supertoffe groep en dat komt helemaal goed de komende 2 maanden.

Class
start om 8 uur 's ochtends (sharp, geen Mozambican time :), tot ongeveer 1 uur. Dan hebben we een heerlijke afrikaanse lunch met rijst en bonen de ene dag en bonen en rijst de andere dag :) (owja Stefan, ik heb hier Aromat gevonden in de supermarkt!) 's middags is voor allerlei dingen die je moet/graag wilt doen. De was met de hand (en dat kost tijd...!), hanging out met de kids, naar het strand, boodschappen... verzin het maar, de dagen vliegen voorbij! 's avonds is steeds verschillend, soms een gastspreker, soms een film, en verder weet ik het nog niet, elke dag is weer een surprise :)
We hebben al verschillende classes van Rolland Baker gehad, en Heidi is vandaag in Pemba aangekomen en morgen hebben we haar eerste class, zooo benieuwd!! Geen spijt :)

verder...
ben ik bijna door mijn internettijd heen, dussss.... tot mails/blogs/horens/.... Tnx voor jullie berichtjes, superleuk om te lezen hier in het verre Mozambique :) Uitgebreidere berichtjes volgen snel, ik heb nu ontdekt hoe ik mijn laptop hier in t internetcafe kan connecten met het www (kon eerst niet, zeiden ze, maar blijkt toch te kunnen), dus dan kan ik wat meer uitweiden over het prachtige strand, de sea urchins, de jellyfish en de bijna warme zee :)
Ola! Rachel

Ruined for the ordinary

"Get ready to be forever ruined for the ordinary!" zo begint één van de info mailtjes van Iris. Huh?!? zul je misschien denken, hoezo? Nou, eigenlijk heel simpel: 2 maanden Mozambique, 2 maanden heftige omstandigheden, 2 maanden je wereld op zijn kop, 2 maanden een fantastische reis ondernemen... Na die 2 maanden ben je niet meer dezelfde die in het vliegtuig stapt! Dan ben je een hele ervaring rijker en heb je een nieuwe kijk op Zijn dingen :)

En ik kan alleen maar zeggen "YES I'M READY" :-) Ben enorm nieuwschierig naar de komende weken, denk dat ze veel te snel voorbij zullen gaan en kan niet wachten om nu echt in het vliegtuig te stappen. Koffers zijn gepakt, en op de een of andere manier nog dicht ook (nou maar hopen dat ze niet te vaak open moeten...), en ik ben er klaar voor. Dus vlak voor vertrek nog één berichtje vanuit Nederland, de volgende komt echt vanuit een warm en regenachtig Mozambique!

Liefs en groetjes, Rachel

Laatste voorbereidingen...

zooo, het lijkt wel gisteren dat ik het vorige berichtje heb geschreven... Maar toen was het nog 2 weken en nu is het nog maar 3 dagen tot ik in het vliegtuig stap voor mijn grootste Afrika avontuur tot nu toe! En het kriebelt al tijden, maar ik kan nu echt bijna niet meer wachten. Zo gaaf. En dan te bedenken dan vandaag de eerste mission school studenten al aankomen in Pemba... Dan denk ik, ik wil daar ook al zijn! Maar ik werk hier dit laatste nachtje nog af (wie weet op de valreep toch nog een 'afscheids' bevalling in Nederland :), en dan heb ik nog 2 dagen tijd om de laatste voorbereidingen af te ronden (en die tijd heb ik stiekem ook wel nodig, hoor).

Heel veel nieuws heb ik trouwens niet te melden hoor, ik dacht, ik schrijf nog even een kort berichtje en dan ga ik verder lezen in 'Like a Mighty Wind' van Mel Tari, één van de boeken van de reading list van de school. Het is hier zo rustig, dat ik mooi alle laatste dingen die ik eigenlijk voor vertrek nog moest regelen heb kunnen afronden, ook wel erg fijn! Maar nu is het wachten tot de pieper gaat of tot de dames van de vroege dienst er zijn. Nog 2 uurtjes en dan ben ik er over 2 maanden pas weer.

Het volgende bericht komt waarschijnlijk niet meer uit Nederland...
Groetjes en tot blogs, Rachel