eindelijk bericht uit Tanzania - het is hier geweldig!

Jambo jambo,
zo, dat heeft jullie geduld wel even op de proef gesteld...!!! Maar nu zit ik toch voor een klein half uurtje op het internet en heb ik de kans om een berichtje achter te laten. Ergens tussen Tanzania en Nederland is nog een berichtje onderweg over de eerste week in Kasulu, heb geen idee wanneer die aan gaat komen, maar het lijkt er op dat daar iets is misgegaan... Maar dat komt nog wel.
Laat ik eerst even vertellen dat het hier echt helemaal geweldig is!!! Heerlijk weer, de meest gastvrije mensen die je je voor kunt stellen en de kinderen... Als die beginnen te lachen, dan ben je al gesmolten voor je het in de gaten hebt :). Het is echt genieten en de tijd gaat veel te snel.
Ik kan wel met 1001 verhalen beginnen, maar laat ik allereerst iets vertellen over de afgelopen dagen. We hebben namelijk de kans gekregen om heel veel kinderen thuis op te zoeken. Dit zijn allemaal kinderen die door SAN ondersteund worden en ze komen uit heel verschillende situaties, sommigen hebben alleen nog hun moeder, anderen zijn wees en worden door familieleden opgevangen, weer anderen worden door buren of zo verzorgd. Het is wel heel mooi hoe het hier de gewoonste zaak van de wereld is om een of meer kinderen mee in het gezin op te nemen als dat nodig is.
En wij mochten dus veel van deze kinderen thuis opzoeken, een praatje maken en wat cadeautjes uitdelen. Heel indrukwekkend. Bij sommige gezinnen lijkt het uiterlijk heel goed te gaan, net huisje, kids zien er verzorgd uit etc. En bij andere gezinnen is het ook uiterlijk heel goed zichtbaar dat het gezin het behoorlijk moeilijk heeft. En het voelt ook wel dubbel om dan als 'rijke muzungu' binnen te komen, als de koningin onthaald te worden en op de enige stoelen gezet te worden die ze hebben. Maar als je hun verhalen hoort en hoort hoe blij de kids en hun verzorgers zijn dat ze bezoek krijgen, als je al die blije gezichtjes ziet en als je de meest ontroerende big hug ever krijgt van een heel klein broos oma'tje, dan weet je waarom je hier bent.
Zo was er Faida, een echte giebelende puber van 13, die eerst een beetje verlegen was, maar toen we vroegen wat ze het liefste deed, heel enthousiast begon te vertellen over haar grootste hobby, nl hardlopen. Of het nu 100 m of 1000 m was, ze draaide haar hand er niet voor om. Echt een superleuke meid die dankzij SAN nu weer naar de middelbare school kan.
Of Tatou, een lieve jonge vrouw van 18 die doordat haar moeder 12 uur per dag moet werken om de eindjes aan elkaar te knopen voor haar drie jongere broertjes en zusjes moest zorgen (Mohammed, Mohammed en Asha). Met de hulp van SAN voor dit gezin kunnen nu niet alleen alle kids weer naar school, maar kan ook Tatou haar droom om verpleegkundige te worden in vervulling laten gaan.
En dan Michael, een superklein en pittig mannetje, dat al 8 bleek te zijn (hij was zo groot als een kind van 5, had alleen een koppie wat wel verraadde dat hij toch echt ouder moest zijn). Met die korte beentjes van hem kon hij zo veel snelheid maken dat hij alle grotere jongens eruit liep met voetballen. En by the way, een voetbal is hier niet veel meer dan een grote prop afvalpapier met touw wat tot iets wat op een bal lijkt is geknutseld, maar de kids kunnen er prima mee vooruit en het is hun grote schat!
Zo kan ik nog tijden doorvertellen... We hebben van alle kids foto's mogen maken en bij elk bezoekje hebben we ook een kort verhaaltje geschreven, dus als ik weer terugben of meer tijd heb, dan komen er nog veel meer verhalen, beloofd!
Het kan zijn dat ik zo redelijk abrupt het berichtje afbreek, maar mijn tijd zit er bijna op en ik wil gewoon zo veel mogelijk vertellen, dus ik schrijf net zo lang door als kan!
De vluchten die we hebben gehad, zijn prima gegaan. Binnenlandse vluchten met AirTanzania, the wings of Kilimanjaro. En die slogan zijn ze duidelijk trots op, want die wordt werkelijk te pas en te onpas gebruikt...!
Straks gaan we een busrit meemaken van 3-4 uur in een rammelende Tanzaniaanse bus op weg naar Kinga hospital, waar we 2 dagen rond mogen lopen, erg leuk (dat ziekenhuis gedeelte dan, die busrit moeten we nog maar afwachten :). We maken hier geweldige dingen mee, zien veel van het land en hebben adelaars (een kleiner soort, spanwijdte ca 1,5 meter) nestelen in de mangoboom tegenover ons huisje! Regelmatig bezoek van allerlei soorten hagedissen (solokoto in Swahili) en een haan die om 4 uur al begint te kraaien. We genieten met volle teugen en missen jullie stiekem ook wel een beetje.
Heel veel liefs, groetjes en meer, ook van Marije!
Rachel